Preminuo je na radnom mjestu, 16. avgusta 2002. godine. Dogodilo se to na Odjeljenju hirurgije u Bolnici Gradiška, gdje je, počev od 1965. godine, proveo radni vijek. U ustanovi kojoj je posvetio život, spasio tuđa srca, njegovo nije izdržalo. Pripremao se za još jednu operaciju, uvjeren da će biti uspješna. Nije uspio. Smrt je bila brža.
Primarijus dr Petar Danilović, ugledni hirurg iz Gradiške, kojeg njegove kolege u bijelim mantilima pamte, sjećaju se i prepričavaju mnoga iskušenja u teškim vremenima, život je posvetio medicini.
“Doktor Danilović je svačiju nevolju, svačiju bolest i žalost doživljavao kao svoju. U svoj posao unosio je emociju. To je, svakako, jedan od uzroka prerane smrti”, kažu njegove kolege u gradiškoj bolnici.
Biografija doktora Petra Danilovića je bogata, a njegovo ime, među ljekarima, medicinskim tehničarima i pacijentima, poslije 22 godine od smrti, izgovara se sa poštovanjem i uvažavanjem.
Rajko Dodik, direktor Bolnice Gradiška, kaže da ova ustanova čuva uspomenu na doktora Petra Danilovića, začetnika mnogih hirurških procedura.
Prva operacija u opštoj anesteziji urađena je u junu 1971. godine. U prvoj hirurškoj ekipi bio doktor Danilović, zajedno sa kolegama Zvonimirom Mikinom, Vjekoslavom Devčićem i Brankom Potkonjakom.
“Petru je sudbina odredila da bude humanista i da pomaže ljudima. Imao je težak život. Rođen je 14. jula 1940. godine u Gašnici, kod Gradiške, a već sa tri godine, sa majkom Anicom odveden je u logor NDH-a u Mlaki i Jablancu. Njegov ujak Milan Rakas uspio ih je izbaviti iz logora. Poslije Drugog svjetskog rata, bio je učesnik mnogih radnih akcija na izgradnji SFR Jugoslavije”, ispričala je Ljiljana Danilović, Petrova supruga i ugledni pedijatar.
Medicinski fakultet završio je u Beogradu 1965. godine. Njegovo prvo radno mjesto bilo je u Medicinskom centru Bosanska Gradiška, na Odjeljenju pedijatrije. Na specijalizaciju iz hirurgije upućen je 1969. godine, prvo u Novu Gradišku, potom u Banjaluku, a završio je u Beogradu. Ispit iz opšte hirurgije položio je 1974. godine. Poslije specijalizacije radio je na Odjeljenju opšte hirurgije. Šef Hirurgije dr Petar Danilović postao je 1984. godine.
U Kliničko-bolničkom centru “Dr Dragiša Mišović” na Dedinju u Beogradu, 28. decembra 1990. završio je edukaciju iz ultrazvučne dijagnostike. Godine 1978. u Rijeci postao je član i osnivač Naučnog društva digestivnih hirurga Jugoslavije. Supspecijalizaciju iz digestivne hirurgije završio je u Nišu 1984. godine. Bio je veoma aktivan u različitim zdravstvenim udruženjima, među kojima je Udruženje herniologa formirano u Nišu 2001. godine. Uporedo sa napredovanjem u oblasti medicine, bio je veoma aktivan u društvenom životu.
“Sa dr Danilovićem sve je bilo mnogo lakše, i za mene i za moje kolege koje su kasnije dolazile, zapošljavale se na Hirurgiji i stasavale pored njega, ali i dr Branka Potkonjaka te dr Vjekoslava Devčića”, rekao je hirurg Branislav Kukić i dodao:
“Oni su bili oslonci, temeljci gradiške hirurgije. Njihovim stopama nastavili su mlađi Emir Nastić, Miloš Kljajić, Slavko Manojlović, Zoran Azarić, Aleksa Sredić, Mirko Manojlović, Potkonjak, Milivojac…”
Osim rada u Bolnici, doktor Danilović bio je veoma aktivan u boračkim udruženjima, inicirao je humanitarne akcije, pomagao siromašnima. Oformio je Udruženje frankofona u Gradišci. Dobitnik je Krsta milosrđa, kojim ga je 1994. godine odlikovao predsjednik Republike Srpske, Ordena rada sa srebrnim vijencem Republike Srpske, Saveza inovatora Srpske, Specijalne značke Saveza rezervnih vojnih starješina Jugoslavije, zahvalnice OO SUBNOR-a Gradiška, Plakete Medicinskog centra 1976. godine…
Udruženje ratnih vojnih invalida Republike Srpske dr Daniloviću je posmrtno, 2016. godine, dodijelilo zahvalnicu za doprinos u zbrinjavanju ranjenih boraca VRS u Odbrambeno-otadžbinskom ratu.
Učešće u ratu
Među ostavštinom doktora Danilovića je izvještaj o učešću u ratu.
“U periodu od 19. novembra 1992. do 25. decembra 1995. godine, kao hirurg i šef jedne od hirurških ekipa, učestvovao sam u toku ratnih dejstava u BiH, u zbrinjavanju povrijeđenih i oboljelih. Predmet moga medicinskog djelovanja u tom periodu bili su povrijeđeni i oboljeli pripadnici i srpskog, i bošnjačkog, i hrvatskog naroda. Tako je, na primjer, prvi moj pacijent 19. novembra 1992. godine u Brčkom bio Bošnjak Arif (prezime sam mu zaboravio), inače iz sela Janja, kod Bijeljine. U Tesliću sam u jednoj smjeni od petnaest dana zbrinuo preko četiri hiljade povrijeđenih i oboljelih.”
U Vojsci Republike Srpske stekao je čin kapetana.
Politika
U mandatu 1999/2000. godine bio je predsjednik Skupštine opštine Gradiška. Njegova ostavka jedinstvena je u političkoj praksi. Nakon neprimjerene rasprave, koja je, prema njegovom mišljenju, ugrozila ugled opštinskog parlamenta, doktor Danilović je reagovao.
“Ustao je iza radnog stola i rekao da ne želi učestvovati u radu sjednice koja je izašla izvan granica pristojnosti. Zaplakao je, ustupio svoje mjesto potpredsjedniku i izašao iz sale. Više se nije vratio u politiku”, posvjedočilo je nekoliko tadašnjih odbornika SO Gradiška.
Omiljena pjesma
U ostavštini dr Petra Danilović, među dokumentima i fotografijama je njegovom rukom ispisan tekst narodne pjesme “Još ne sviće rujna zora”.
Tu pjesmu je mnogo volio, ispričala nam je njegova supruga Ljiljana, i obavezno pjevao. Mnogo je volio svoju majku Anicu i govorio da ga ta pjesma na nju podsjeća. Svaki put je, kada čuje pjesmu “Još ne sviće rujna zora”, pokazivao snažnu emociju.
Izvor: Nezavisne | Milan Pilipović
